بیش فعالی

اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)  در کودکان

ADHD چیست؟

آیا کودک شما به سختی می تواند تمرکز کند؟ کودکان مبتلا به ADHD (اختلال کمبود توجه و بیش فعالی) ناآرام هستند و به راحتی حواسشان پرت می شود. این موضوع انجام دادن یک وظیفه را برای آنها – خواه گوش دادن به حرف های معلم باشد یا به پایان رساندن یک کار- را دشوار می سازد.

ناتوانی در توجه کردن

این یکی از اصلی ترین علائم ADHD است. ممکن است برای کودک شما گوش دادن به یک سخنران ، دنبال کردن دستورالعمل ها ، اتمام کارها یا پیگیری مسائل خود سخت باشد. آنها ممکن است خیلی رویا پردازی کنند و اشتباهات سهل انگارانه انجام دهند. یا ممکن است از فعالیت هایی که به تمرکز نیاز دارند یا برای آنها خسته کننده به نظر می رسند اجتناب کنند.

بیش فعال

نشانه دیگری از ADHD: به نظر می رسد فرزند شما نمی تواند آرام بنشیند. آنها ممکن است بطور مداوم بدوند و از روی چیزها بالا بروند ، حتی وقتی در داخل خانه هستند. هنگامی که آنها نشسته اند ، حالت بی قراری ، تکان خوردن یا بالا پریدن دارند. همچنین ممکن است متوجه شوید که آنها زیاد صحبت می کنند و بازی در سکوت برایشان سخت است.

تکانشی بودن

متوجه خواهید شد که ممکن است برای فرزند شما سخت باشد تا صبر کنند که نوبت خوشان برسد. آنها ممکن است، حرف دیگران را قطع کنند، در صف بزنند، قبل از اینکه معلم سوالش را به پایان رسانده باشد جواب دهند.

چه چیزی باعث ADHD می شود؟

در کودکان مبتلا به ADHD مناطقی از مغز که مرتبط با توجه هستند فعالیت کمتری دارند. آنها همچنین ممکن است عدم تعادل در مواد شیمیایی مغز که انتقال دهنده های عصبی نام دارند داشته باشند. مشخص نیست که چه چیزی باعث این اتفاق می شود ، اما ADHD در خانواده ها دیده می شود ، بنابراین بسیاری از کارشناسان معتقدند که ژن ها  در این بیماری نقش دارند.

چگونه می توان ADHD را تشخیص داد؟

هیچ تست آزمایشگاهی برای ADHD وجود ندارد. در عوض ، پزشک کودک شما از او سوالاتی می پرسد ، توضیحات شما درباره مشکلات رفتاری می شنود و به نظرات معلم او نگاه می کند. برای تشخیص ، کودک شما باید ترکیبی از علائم را به مدت ۶ ماه مانند عدم توجه ، بیش فعالی و رفتار تکانشی نشان دهد. از انجا که برخی از علائم می توانند گذرا باشند برای تشخیص ،علایم می بایست مداوم بوده و بر کودک تأثیر منفی بگذارد. علائم باید حداکثر در سن ۱۲ سالگی ظاهر شده باشد.

انواع ADHD

نوع ترکیبی رایج ترین نوع آن است و کودک شما در صورتی که نمی تواند توجه کند یا بیش فعال و تکانشی است به آن مبتلا می باشد. در نوع غالباً بیش فعال / تکانشی ، آنها ناآرام هستند و نمی توانند تکانه های خود را کنترل کنند. اگر نوع آنها غالباً بی توجه باشد ، تمرکز برای آنها دشوار است اما بیش از حد فعال نیستند و معمولاً کلاس را مختل نمی کنند.

داروهایی برای ADHD

داروهای تحریک کننده به افزایش زمان توجه کودک کمک کرده و رفتار بیش فعالی و تکانشی را کنترل می کنند. مطالعات نشان می دهد که این داروها در ۶۵ تا ۸۰ درصد کودکان مبتلا به ADHD کار می کنند. مانند هر دارویی ، این دارو ها نیز ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشد. در این رابطه با پزشک خود مشورت نمایید. داروهای ضد تحریک برای برخی از کودکان میتوانند استفاده شوند ، اما آن ها هم می توانند عوارض جانبی داشته باشند.

مشاوره

این می تواند به کودک شما کمک کند یاد بگیرد که از ناملایمات گذر کرده و در اوعزت نفس ایجاد کند. همچنین مشاور میتواند برخی از استراتژی های پشتیبانی را به شما بیآموزد. یکی از این درمان ها که آموزش مهارت های اجتماعی نام دارد، به آنها نشان می دهد که چگونه نوبت بگیرند و به اشتراک بگذارند. مطالعات نشان می دهد که درمان طولانی مدت با داروها و رفتار درمانی به صورت توامان بهتر اثر بخشی بیشتری نسبه به استفاده از دارو به تنهایی دارد.

آموزش استثنایی 

اکثر بچه های مبتلا به ADHD به کلاس های عادی می روند ، اما بعضی از آنها در مکانی که ساختار های بیشتری دارد ، عملکرد بهتری دارند. اگر فرزند شما به آموزش استثنایی برود ، آنها آموزشهایی را می بینند که متناسب با سبک یادگیری آنها میباشد.

نقش روزمرگی

اگر روال مشخصی داشته باشید می توانید ساختار بیشتری در خانه به او بدهید.  برای او یک برنامه روزانه بگذارید که به آنها یادآوری کند که قرار است در طول روز چه کاری انجام دهند. این به آنها کمک می کند وظیفه خود را انجام دهند. این باید شامل زمانهای خاصی برای بیدار شدن ، غذا خوردن ، بازی ، انجام تکالیف ،کارهای منزل و خوابیدن باشد.

رژیم غذایی کودک شما

مطالعات روی رژیم های غذایی نتایج متفاوتی داشته است ، اما برخی از کارشناسان معتقدند که غذاهایی که برای مغز مفیدند می تواند مفید باشد. موادی که دارای پروتئین زیادی هستند ، مانند تخم مرغ ، گوشت ، لوبیا و آجیل ، ممکن است به کودک در تمرکز بهتر کمک کند. همچنین ممکن است بخواهید کربوهیدرات های ساده مانند آب نبات و نان سفید را با مواد پیچیده مانند گلابی و نان غلات کامل جایگزین کنید. قبل از ایجاد هرگونه تغییر بزرگ در آنچه کودک شما می خورد ، با پزشک متخصص اطفال صحبت کنید.

ADHD و مواد غذایی کم ارزش

در حالی که بسیاری از بچه ها بعد از خوردن این مواد غذایی شروع به آتش سوزاندن میکنند، اما هیچ شواهد قوی وجود ندارد که نشان دهد شکر علت ADHD است. نقش افزودنی های غذایی نیز قطعی نیست. برخی والدین معتقدند که مواد نگهدارنده و رنگهای غذایی علائم را بدتر می کنند و آکادمی اطفال ایالات متحده بیان می دارد که اجتناب از این مواد غذایی منطقی می باشد.

ADHD و تلویزیون

ارتباط بین نشستن در جلوی تلویزیون و ADHD مشخص نیست ، اما آکادمی اطفال آمریکا پیشنهاد می کند که زمان استفاده کودک خردسال از انواع نمایشگر ها را محدود کنید. همچنین این آکادمی تماشای تلویزیون برای کودکان زیر ۲ سال و بیشتر از ۲ ساعت در روز برای کودکان بزرگتر از دو سال را پیشنهاد نمی کند. برای کمک به پرورش مهارت های توجه در کودک، کودک را به انجام فعالیت هایی مانند بازی ، قطعه‌های خانه‌سازی، پازل و مطالعه تشویق کنید.

آیا می توان از ADHD جلوگیری کرد؟

هیچ روش مطمئنی برای جلوگیری از ابتلای فرزندتان وجود ندارد ، اما ابا انجام قداماتی میتوانید خطر را کاهش دهید. وقتی باردار هستید ، از مصرف الکل ، مواد مخدر و دخانیات خودداری کنید. احتمال ابتلا کودکانی که مادران آنها در دوران بارداری سیگار می کشند به ADHD دو برابر است.

چشم انداز برای کودکان مبتلا به ADHD

با درمان ، اکثریت زیادی از کودکان مبتلا به ADHD بهبود می یابند. و اگر علائم کودکتان همچنان که به بزرگسالی وارد می شوند ادامه یابد، باز هم می توانند از کمک هایی که برای بزرگسالان میباشد، بهره ببرند.

منبع مقاله:

https://www.webmd.com/add-adhd/childhood-adhd/ss/slideshow-adhd-in-children